Γράφει ο Νικόλαος Α. Κανής
Τα τελευταία χρόνια η αφισοκόλληση έχει εξελιχθεί σε μία μεγάλη πληγή για την πόλη. Ειδικά την Άνοιξη, το Καλοκαίρι και το Φθινόπωρο το Αγρίνιο γεμίζει από κάθε είδους αφίσες.
Αφίσες παντού. Στις κολόνες, στις προθήκες καταστημάτων, στις στάσεις αστικών λεωφορείων, στα καφάο του ΟΤΕ, στους τοίχους, στις εισόδους ακατοίκητων σπιτιών, σε κάδους απορριμμάτων…
Αφίσες παντού. Σε προστατευτικά κάγκελα ιερών ναών, σε παγκάκια, σε ζαρντινιέρες, σε δέντρα… Όλη η πόλη καλυμμένη από αφίσες.
Αφίσες που διαφημίζουν τραγουδιστές σε πανηγύρια, θεατρικές παραστάσεις, εκδηλώσεις, αλλά και ψητά αρνιά, προβατίνες, κατσικάκια γάλακτος… Ο πολιτισμός της πόλης στα καλύτερα του…
Ο δήμος Αγρινίου, πριν λίγα χρόνια, είχε λάβει απόφαση για την απαγόρευση της αφισοκόλλησης, η οποία θα επιτρέπονταν μόνο για ειδικές περιπτώσεις και μετά από ειδική άδεια, όπως π.χ. για φιλανθρωπικό σκοπό. Από τότε, αντί – λογικά – οι αφίσες να μειωθούν στο ελάχιστο, αυξήθηκαν στο μέγιστο βαθμό, αφού έλεγχος δεν υπάρχει. Επεκτάθηκαν μάλιστα στην εθνική οδό, από το ένα άκρο της πόλης ως το άλλο. Έτσι, ο ξένος, ο επισκέπτης που θα μπει στην πόλη από την είσοδο του Αγίου Δημητρίου, θα αντικρύσει ένα «δάσος» από αφίσες να τον υποδέχονται. Όταν δε φύγει, κάποιες άλλες αφίσες θα τον αποχαιρετούν στους δύο κόμβους, του «Αλιμέντα» και στον «σαλίγκαρο» του ΚΤΕΛ.
Το αν και πόσο επικίνδυνη είναι αυτή κατάσταση για την πρόκληση τροχαίων δυστυχημάτων δεν φαίνεται να ενδιαφέρει κανέναν. Καμία αρμόδια αρχή. Όποιος θέλει, κολλά όπου θέλει, όποτε θέλει. Ακόμα και στα σήματα οδικής κυκλοφορίας, και όλοι γνωρίζουμε τι κινδύνους εγκυμονεί αυτό.
Ακόμα χειρότερη γίνεται η κατάσταση όταν, ενώ οι εκδηλώσεις έχουν πραγματοποιηθεί, οι αφίσες μένουν κολλημένες, χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται να τις απομακρύνει. Η λύση δίνεται από τα πρώτα πρωτοβρόχια του Οκτωβρίου και… οριστικά από κάποιες περαστικές καταιγίδες του Νοεμβρίου, οπότε οι αφίσες – επιτέλους – ξεκολλάνε και πέφτουν στους δρόμους με άγνωστη πλέον την κατάληξή τους…
Ρωτάμε:
Α) Οι άνθρωποι αυτοί έχουν λάβει άδεια από τον δήμο Αγρινίου;
Β) Οι εκδηλώσεις τους είναι κάτι το εξειδικευμένο, το ιδιαίτερο ή έχει καταργηθεί σιωπηλά ο νόμος;
Γ) Γιατί ο δήμος δεν υποχρεώνει τους διοργανωτές να απομακρύνουν τις αφίσες και να απαλλάξουν την πόλη από την αφισορύπανση, την επομένη κιόλας της εκδήλωσης;
Δ) Γιατί η πόλη θα πρέπει να αυτοϋποβιβάζει τόσο πολύ το πολιτιστικό της επίπεδο και να περιέρχεται σ’ αυτό το πρωτοφανές και αχαρακτήριστο χάλι, το οποίο διαρκεί όλο σχεδόν το χρόνο. Αν αυτό λέγεται πρόοδος και εξέλιξη, τότε οι έννοιες χάνουν το νόημά τους.
Ε) Ο Ιούνιος βαδίζει προς το τέλος του και υπάρχουν ακόμα αφίσες που διαφημίζουν εκδηλώσεις περασμένων μηνών.
Εκτιμώ ότι δικαιούμαστε μια υπεύθυνη απάντηση από την αρμόδια υπηρεσία του δήμου Αγρινίου και πολύ περισσότερο οι συμπολίτες μας που ρωτούν. Και είναι πολλοί.
Τέλος, να υπογραμμίσουμε με έντονο μολύβι, ότι όποια κρίση μας είναι καλοπροαίρετη, έμφορτη αγάπης και ενδιαφέροντος για την πόλη, έμπλεη σεβασμού και εκτίμησης για τη δημοτική αρχή, απαλλαγμένη από κάθε είδος προκατάληψης, εμπάθειας, μικρότητας. Μακριά από ‘μας αυτά!
Και επιμένουμε. Η πόλη ανήκει σε όλους. Όλοι πρέπει να αποδεχτούμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες οι οποίες αναλογικά μας ανήκουν σε ό,τι αφορά την εικόνα της.
Η κοινωνική μας ευαισθησία, η κουλτούρα μας, ο πολιτισμός μας, όχι μόνο δεν καταδεικνύονται από την προαναφερθείσα κατάσταση, αλλά αμαυρώνονται με ανήκεστο τρόπο.
Αυτή είναι η αλήθεια και τίποτε άλλο.
